Hansen (Blauw-Wit) over ernstige blessure: ‘Het was pure pech’

Sophie Hansen keerde dit najaar terug bij haar club Blauw-Wit (A). Het werd niet wat de speelster er na een aantal jaar afwezigheid van had verwacht. Hansen scheurde haar achillespees af en ligt er zes tot negen maanden uit.

Maar er zit inmiddels schot in de zaak. “Maandag mag het gips eraf en woensdag begint mijn revalidatie. Nu de competitie stopgezet is, voelt het wel een beetje raar. Het is natuurlijk meer dan logisch en terecht. Maar ik heb nu niet echt een stip aan de horizon. Desondanks heb ik heel veel zin om weer wat te kunnen doen. Het was heel pittig om amper te kunnen bewegen, helemaal als je met twee kinderen thuiszit. Gelukkig heb ik wel loopgips gekregen, waardoor bewegen iets makkelijker was.”

Als het gips eraf is, zal lopen nog lastig zijn. “Van andere mensen die dit hebben gehad, heb ik gehoord dat het heel lastig is als het gips eraf gaat. Je voelt dat alles stijf is en het duurt zomaar vier tot zes weken om weer een beetje normaal te kunnen lopen. Je moet het eigenlijk weer een beetje opnieuw leren. We hebben overigens wel bewust voor deze manier van herstellen gekozen. Ik had ook voor een operatie kunnen kiezen, maar dat is niet per se beter en er konden complicaties optreden. In goed overleg met mijn fysio en die van Blauw-Wit, hebben we besloten dat dit het beste was.”

Pech?
Ging het voor Hansen niet te snel, na jaren afwezigheid? “Natuurlijk heb ik me afgevraagd of ik wat anders had kunnen doen, of ik te vroeg begonnen was. Ik heb dat ook gevraagd in het ziekenhuis, maar die waren duidelijk: het is pure pech. Het gebeurde tijdens mijn schot en dat is iets wat ik al duizend keer gedaan heb. Natuurlijk was ik niet zo fit als ik toen ik stopte, maar ik heb het snel uit mijn hoofd gezet: het lag niet aan mij.”

“Mijn eerste reactie was wel: waarom moest ik nou weer gaan korfballen? Thuis kon ik door het gips niet eens mijn kinderen uit bed halen. Ik had ook steeds mensen nodig die mij in huis hielpen. Maar al snel vergeet je dat en leg je de focus op je herstel. Ik moet maar beter terugkomen dan ik was.”

Rommelig seizoen, Koelman en Wiegerink terug
Het was tot nu toe sowieso een rommelig seizoen voor Blauw-Wit. “Ja, we misten altijd wel iemand vanwege corona. Als jij of iemand in je omgeving klachten had, moest je thuisblijven. Daardoor zijn we veel gaan doordraaien en uitproberen. We misten daardoor echt de vastigheid. We weten dus dan ook niet écht waar we staan. Maar als de zaal doorgaat, moeten we wel boven ploegen als Oost-Arnhem, GG/IJskoud de Beste, KCC/CK Kozijnen en Dalto/Klaverblad Verzekeringen eindigen. Daarnaast willen we stunten tegen de bovenste ploegen.”

“Een plek in de middenmoot zou ik voor tekenen. Maar je weet het nooit hoe alles loopt met coronagevallen en blessures. Gelukkig hebben we wel Mandy Koelman en Manon Wiegerink erbij. Mandy is er volledig bij in de zaal, met Manon is het in eerste instantie tot december. Daarna zien we verder hoe het gaat. Het scheelt dat die twee erbij zijn, maar eerst moeten we maar zien of we überhaupt wel de zaal in kunnen. Ik hoop het natuurlijk wel, want ik hoop in februari weer te kunnen spelen. Ik ga hoe dan ook voor een terugkeer, ik laat me niet door een tegenslag uit het veld slaan. En bovendien moet je wel een doel stellen, dat helpt.”

Foto: Gertrude de Vries, Korfbalfoto.nl